een klein puzzeltje - en nog niet opgelost

[gdelamper]

In mijn stamboom komt ene Petrus Franciscus Mees voor.
In zijn doopakte in 1774 staat dat hij de onwettige zoon is van Barbara Bursens uit Bazel.
Ze doet echter een bekentenis bij de geboorte :  hij is de zoon van Franciscus Josephus Mees uit Waasmunster.

tekst :
Anno domini 1774 die 6a mensis aprilis baptizavi Petrum Franciscum filium illegitimum Barbarae Bursens, quae in partus doloribus sub juramento declaravit patrem Franciscum Mees ex Waesmunster, natum heri ad medium 11a noct(is). Susceperunt Henricus Bursens et Judoca Petronilla Bursens

In zijn huwelijksakte in Rupelmonde in 1796 in Rupelmonde heet hij Petrus Franciscus Mees
Dus ik veronderstelde dat zijn ouders achteraf gehuwd waren en hij gewettigd werd. Nu blijkt zijn moeder in Rupelmonde gehuwd met Franciscus Claessens in 1777.  Franciscus Josephus Mees huwt in 1776 met Maria Cornelia Lauwers. Zij krijgen nog verschillende kinderen met hun respectievelijke partners.

Hoe kan het dan dat hij bij zijn huwelijk toch huwt als Petrus Franciscus Mees? Zij zijn beiden achteraf voor de kerk gehuwd, dus ze kunnen niet eerst gehuwd zijn en gescheiden.

Iemand een ideetje?


groetjes

gina

[greetjepittery]

Hier zijn we nog eens, Gina,
Je plaatste eergisteren nog een interessante link op 't forum over onwettige kinderen :
http://www.bskempen.be/info_files_nl/onwettige_kinderen.htm
Maar, hier is er nog eentje dat je misschien wat verder helpt :
http://geneaknowhow.net/faq/recht/onwettigheid.htm + link onderaan
>>> Lees vooral het subtiele verschil dat er bestond tussen een ERKENNING en een WETTIGING van een kind door de vader (verwekker). 
Bij jouw voorvader gaat het blijkbaar om een erkenning... er moet dus ergens nog een document bestaan van deze erkenning. 
In een lokaal archief of bij Familiekunde Vlaanderen uit je streek weet men wellicht waar zo'n document te vinden is. Maar... ook al zo in de 18de eeuw?...
En... wat zou het verhaal achter dit raadsel zijn.  Wie zal het zeggen?
Het feit dat de vader-verwekker voor een erkenning en niet voor een wettiging koos,
kan er op wijzen dat hij voor 'een rijkere partij' wilde kiezen (centen, boerderij met grond? Schoonvader waarvan hij een zaak of stiel kon overnemen?),
maar toch ook dat hij misschien nog een zekere financiële en emotionele band met zijn 'bastaard' kind had...
Niet meer dan een poging en voor wie een beter antwoord heeft : "Niet op de pianiste schieten hé"  Groetje van Greetje

PS - tikfout eruit gevlooid.

[mon1]

Dag,

Het moet zijn dat die verklaring van Barbara Bursens " in partus doloribus" toen voldoende was om het kind de naam van de vader toe te kennen.
Gewoon dus, volgens mij, te beschouwen als "een relatie met" waaruit...
Blijkbaar krijgt het kind de naam van de vader zonder dat die vader zich daartegen verzet.
Daarna huwt Bursens gewoon "voor het echt" met Claessens.
We zitten hier wel in een periode van "voor de BS".

Het waren andere tijden...
OK voor het kind en de moeder maar wat kon je als man dan inbrengen tegen zo een verklaring " in partus doloribus" ?
Het hing allemaal een beetje af van de Pastoor, zeker ?

[gdelamper]

ja, dat had ik ook al bedacht, maar bij zijn huwelijk toch nog de vermelding dat hij een onwettig kind van Barbara Bursens zou zijn.
Zowel Barbara als de vader zijn gestorven in dezelfde straat : Bazelstraat in Rupelmonde! Bij haar overlijdensakte was de zoon een van de aangevers maar stond in de akte als haar "schoonzoon"! Vergissing van de klerk of ??

Interessante link ook Greetje.
Ik herinner mij ook dat met de toenames van DNA onderzoeken in Amerika er zelfs kinderen van de slavin van Thomas Jefferson er over dachten om hun afstamming te bewijzen en zo erkenning te krijgen. Ik weet niet of dit eigenlijk doorgegaan is. Zou wel een precedent zijn.

groetjes


Gina

[gdelamper]

Hallo Mon, ja dit kan inderdaad ook zo geweest zijn. De familie Mees was wel een vruchtbare familie ook. Zijn vader is 103 geworden en heeft 2 vrouwen versleten : letterlijk : 8 kinderen bij de ene en 7 bij de andere. eerste kind 1738, laatste 1772!

groetjes


gina

[mon1]

Re-

Moest ik een vrouw geweest zijn in die tijden dan zou ik "in mijn partus doloribus" wellicht (in dezelfde situatie) een rijke vent in de vroedvrouw haar oor gefluisterd hebben...
En de Pastoor...die zal heel tevreden geweest zijn dat hij een vader kon vermelden.
Ach...er zijn op dat vlak nog zoveel puzzeltjes op te lossen.

[greetjepittery]

Altijd fascinerend en... grappig om te zien hoe we 1 situatie totaal anders kunnen bekijken...
Maar die overlijdensakte van je voormoeder Barbara (+1801) licht misschien nog een tipje van de sluier op :
>>> Bij haar overlijden was de zoon één van de aangevers, maar stond in de akte als haar "SCHOONZOON"!
Ondertussen zitten we in de B.S.periode, maar... dat de klerk zich zou vergist hebben, denk ik niet...
In een dorp waar iedereen iedereen kende, zal het voor die klerk een gemakkelijkheidsoplossing geweest zijn om er 'schoonzoon' van te maken...
Enzo sluit ik me hier aan bij Mon zijn realistische uitleg   da-aag, Greta

PS - 18.07.2015 - Niet te content van m'n half antwoord hiervoor, Gina...
Pieter is niet alleen een wettelijke zoon van Frans Mees maar, alles wijst er op dat hij ook de vader-verwekker is van zijn 'liefdeskind' voor ie trouwde...
Ook dat ze allemaal in dezelfde straat woonden zegt nog iets.
Van mij mag je op je beide stamboomoren slapen da-aag, Greta

[mon2]

Dag

"Beau-fils" heeft in het Frans wel 2 verschillende betekenissen.
Gezien we hier in de Franse periode zitten, begin van de BS, klopt die letterlijke vertaling van "schoonzoon" wel.
Ik denk niet dat wij die tweede betekenis in het Nederlands courant gebruiken. Bij ons wordt dat "stiefzoon".